Ladingloze communicatie brengt communicatie zo dicht mogelijk bij de essentie van wat is / van wat wordt bedoeld.
Iedereen ervaart de wereld vanuit een eigen referentiekader waardoor er steevast ‘lading’ op de boodschap komt.
Om precies te kunnen begrijpen wat de ander bedoelt, is het nodig die “lading” te gaan onderzoeken. Met lading wordt o.a. bedoeld: oordelen, interpretaties, emoties, invullingen. Vaak zijn we ons daar niet van bewust. We vinden de manier waarop wij de wereld zien immers evident, net zoals we het evident vinden dat de ander onze boodschap begrijpt zoals wij die bedoelen. “Doe dat toch ‘gewoon’ zo!”; “Ik heb dat toch duidelijk gezegd?”; “ Dat is toch logisch?”…
Volledig ladingloze communicatie bestaat niet: als we naar iets kijken zonder het te benoemen, is wat we zien al enigszins verschillend van wat de ander ziet. Als we aan dat wat we zien woorden geven, is geen enkele boodschap nog ladingloos. “Het regent” is geen neutrale boodschap: misschien is de spreker blij dat het regent. Of juist niet. Hoe hard regent het volgens de spreker? Hoe lang denkt / hoopt de spreker dat het zal duren? Allemaal aspecten van lading op deze ogenschijnlijk neutrale boodschap.
Wat is het onderscheid tussen ladingloos en neutraal? De term neutraal is voor wat ik bedoel te vlak. Ik koos voor ladingloos omdat ik de verschillen in beleving van de werkelijkheid onder de aandacht wilde brengen, alsook de consequenties van die verschillen én de rijkdom daarvan. Ik maak daarbij graag de vergelijking met wat er gebeurt in een orkest. Door het merendeel van instrumenten in een orkest wordt lucht geblazen. De lucht is telkens dezelfde, het instrument doet die lucht steevast anders klinken: lucht geblazen door een klarinet geeft een ander geluid dan lucht geblazen door een saxofoon of door een trompet. Zelfs lucht geblazen door twee verschillende saxofoons kan anders klinken. De realiteit is de lucht. Zij is. Als wij naar die realiteit kijken, en zeker als wij onze ervaring van de realiteit onder woorden brengen, zal dat telkens anders klinken. Wij zijn namelijk allemaal verschillende instrumenten.
De lucht is neutraal, de geluiden zijn dat niet: zij zijn gekleurd door het instrument waardoor de lucht werd geblazen. Vertaald naar communicatie is de lucht de boodschap en zijn de geluiden de kleuring door oordelen, interpretaties, gevoelens en scenario’s. Ladingloze Communicatie doet je vanuit een mindset van verwondering luisteren naar de verscheidenheid van geluiden die voortkomen uit zo veel verschillende instrumenten, wetend dat er onderliggend steevast een boodschap is die geëxploreerd kan worden.
Paarden zijn mijn leermeesters in Ladingloze Communicatie. Jaren kreeg mijn fascinatie voor paarden vorm in een mix van passie en angst, omgezet in een balanceren tussen onduidelijkheid en controle. Tot ik me in 2003 ben gaan verdiepen in wat paarden wérkelijk nodig hebben in samen-werking. Ik kan de essentie van wat ik van hen geleerd heb enkel samenvatten in het concept Ladingloze Communicatie, een oplossingsgerichte taal.
Het is niet mijn bedoeling lading op boodschappen uit te schakelen, dat zou communicatie te veel vervlakken. Ik wil mensen attent maken op het bestaan ervan, hen uitnodigen de lading te gaan benoemen en te gaan onderzoeken. Dit alles met een tweeledige bedoeling: heldere communicatie, en respect voor de rijkdom van verschillen in perceptie: “You got to learn day by day to broaden your horizon”